Het leven smaakt goed. Daarom moet je het slurpen. nr. 121, okt 2021
|
|
Allô allô, Wijntijger, bonjour!
In heel Frankrijk was 2021 een rampjaar voor de wijn.
In heel Frankrijk? Nee, in één kleine nederzetting vlakbij Bordeaux wisten stoere druivenplukkers een prachtige oogst binnen te halen. Misschien wel de allerbeste die ze ooit hadden gehad.
Hoe dat kan? Lees het hieronder!
On y va! Riemen los!
|
|
Wijnjaar 2021
Door klimatologische omstandigheden eindigt dit jaar voor veel wijnboeren desastreus.
Onverhoedse vorst, te veel regen en te weinig zon maakten dat sommige wijnchateaus bijna hun hele oogst verloren.
Maar voor Château Gort niet. Voor ons, als een van de weinigen, wordt 2021 een zeer goed wijnjaar.
Dat is fijn, want dat bewijst dat we op de goede weg zijn met de koersverandering die we een aantal jaren geleden hebben ingezet.
Wij maken wijn op een manier waarbij we de natuur zo veel mogelijk helpen in plaats van belasten. Dat stopt niet bij wat we doen in de wijngaard, dat gaat veel verder. Het hele proces, vanaf de dag dat de druivenstok in bloei staat, tot het moment dat de wijn in je glas vloeit, verduurzamen we. Tot aan de drukinkt op de dozen toe.
In de wijngaard hebben we gekozen voor een werkwijze waarbij we de druiven zoveel mogelijk met rust laten. Sterker nog: we nemen genoegen met minder druiven en meer natuur: omdat wij verliefd zijn op alles wat groeit en bloeit, zijn we al jaren geleden begonnen met het terugbrengen van de natuur in onze wijngaarden. We stopten met het gebruik van enge bestrijdingsmiddelen, legden houtwallen aan voor de reeën, wilde zwijnen, vogels en andere dieren en lieten een deel van de wijngaarden verwilderen.
Nog steeds planten we nieuwe stukken bos bij met vruchtbomen en bessenstruiken voor de vogels en klein wild. We onderhouden een duizend jaar oude dassenburcht met een grote dassenfamilie, een aantal bijenkasten rond onze wijngaarden, en niet te vergeten een snelgroeiend eekhoorngezin.
Elke dag zijn we in de wijngaard om de ontwikkelingen te observeren. Heerlijk in de natuur, lekker met onze handen in de aarde wroeten, dicht bij de druiven en dicht op de huid van de wijn.
Onkruidbestrijders? Nooit van z’n leven! Integendeel: we laten gras groeien tussen de wijnranken en prachtige bloemen en wilde kruiden. Maaien doen we pas nadat alles zich heeft kunnen uitzaaien, zodat we elk jaar meer bloemen krijgen. Zo zijn de druiven sterk genoeg om zichzelf te verdedigen tegen ziekten en agressieve insecten.
En met de druivenbladvretende rupsen wordt afgerekend door de koolmezen en spreeuwen voor wie de wijngaard één groot openluchtfestival is.
Overjarige wijngaarden die rooien we, maar we planten ze pas opnieuw in nadat de grond vier (4) jaar lang heeft kunnen verwilderen, zodat de aarde de tijd krijgt om weer tot rust te komen.
Dit alles heeft ertoe geleid dat de biodiversiteit enorm is toegenomen en dat er overal in de wijngaard wilde bloemen en kruiden groeien. Tijm, oregano, rozemarijn, wilde knoflook, noem maar op.
Het resultaat is een heerlijk zachte wijn, met een verrukkelijke volle smaak. Of je die wilde kruiden terugproeft in de wijn laten we graag ter beoordeling aan jou, maar één ding is zeker: het is beter voor het milieu en het helpt de gezondheid van de aarde voor toekomstige generaties. En dankzij die gezonde wijngaard kunnen we terug naar het natuurlijke karakter van de wijn. En haar échte smaak ontdekken.
|
|
De mooiste druif
Maar niet alleen in de wijngaard lacht het geluk ons toe. Zaterdag 25 september, één dag voor de druivenpluk 2021, hebben we de mooist denkbare druif geoogst:
Charlie Nicholas Gort. Zoon van Klaas Gort en Meriam Last.
Charlie had er zin in. Hij wilde niet langer wachten en besloot twee maanden eerder te arriveren dan was voorzien, maar de kleine held is helemaal gezond en blij, evenals zijn hele familie.
De wijnboer moet even bijkomen van deze emotionele aardbeving. Zoon Klaas plukte hem verdwaasd uit de wijngaard. ‘Gaat ’t een beetje, ouwe?’
In de Chateau-B&B werden de gasten getrakteerd op een extra feestelijk Charlie-ontbijt!
We heffen het glas op de kleine kasteelbaby: ‘Hartelijk Santé, lieve Charlie! Dat je maar lang en gelukkig moge leven!’
Maar gelukkig trekt de ochtendmist snel op, een fris ochtendbuitje spoelt onze merlotdruifjes schoon...
... en de stralende lach van plukster Dieudonnée laat de zon weer schijnen.
De oogst was zo’n drie weken later dan gewoonlijk. Daardoor zijn de druiven superrijp en heerlijk zoet van smaak. We kunnen ze plukken onder een blauwe hemel met een stralend zonnetje.
Net als in het leven, is het bij het druivenplukken van groot belang om de juiste uitgangspositie te kiezen:
1. plukken (met een schaartje de trosjes druiven afknippen) of
2. keer op keer een bak met 50 kilo druiven op je rug naar de trekker sjouwen.
Via listige manipulatie en laaghartige kuiperijen weet de wijnboer zich in positie 1 te wringen.
Al vroeg stapelen de volle druivenplukkerskratten zich op voor de wijnkelder.
Stoere mannen en vrouwen laten de druiventrossen in de ontsteelmachine glijden. De steeltjes bevatten veel tannines (dat is die stroeve smaak die je vooral op je tandvlees voelt). Maar als je, zoals wij, streelzachte wijn maakt die naar binnen glijdt als een perzik over de buik van een maagd, dan moeten die steeltjes eruit.
Bijvangst van de duurzame wijnbouw is dat zich tussen de druiven allerlei natuurgeteisem verstopt; wijngaardslakjes, spinnetjes, lieveheersbeestjes. Die willen we niet in de wijn, die moeten terug de wijngaard in, dus de wijnboer moet aan de bak, beestjes tussen de druiven uit vissen!!
Na een paar uurtjes turen naar voorbij rollende druiven ziet de wijnboer allemaal paarse balletjes voor zijn ogen wemelen. Gelukkig wordt hij afgelost door kasteelsecretaresse en steun-en-toeverlaat, Mirjam, die fris en fruitig zijn plaats aan de druivensorteertafel overneemt.
Mirjam wordt hierbij op niet mis te verstane wijze bijgestaan door een tweede nieuwe telg in de wijnboerenfamilie: de watervlugge Karlijn, leukste stagiere ter wereld en ver daarbuiten.
Met een gerust hart kunnen de wijnboer en zijn liefje de wijngaard in.
Terwijl de middagploeg de wijngaard in trekt, kan de ochtendploeg even uitpuffen en aansterken met een eenvoudig doch voedzaam middagmaal.
Uiteraard wordt zo’n Franse druivenplukkerslunch besloten met een dessert (in dit geval huisgemaakte ‘Cannelé’s’, wijnboerentaartjes), gevolgd door een bescheiden ‘Plateau de Fromages’ met een staartje rode wijn.
De druivenoogst begint vroeg en eindigt laat. Ook als de zon al ondergaat moeten we door met druiven sorteren en wijn maken.
Met lichte bezorgdheid slaat Kasteelpuber Picard gade hoe iedereen zo onbegrijpelijk laat nog aan het werk is. “Waarom gaan mijn baasjes niet, zoals elke avond, met mij spelen en grapjes maken en lekker eten en wijnslurpen?”
… Maar de volgende morgen zou het feest alweer vroeg beginnen…
Met deze zes heerlijk zomerse Frankrijkromans overleef je de herfst.
Koop ze bij je lokale boekhandel!
|
|
|
|
Allez, Hartelijk Santé!
|
|
Stuur deze wijnboerennieuwsbrief Slurp vooral door naar mede-wijntijgers en Frankrijkfans.
Kreeg je ’m zelf doorgestuurd? Hier kun je je gratis abonneren.
Volg ons
|
Heb je wat te zeuren, te piepen of te knorren? Mail: slurp@tulipe.nl
Gegevens aanpassen: ici.
Afmelden: ici
|
|
Je krijgt de Slurp nieuwsbrief omdat je je hiervoor hebt opgegeven en/of klant van ons bent.
© Château La Tulipe
|
|
|
|