Allô allô, Wijntijger, bonjour! Iedereen heeft een vader. Niet zelden ga je die pas echt begrijpen en waarderen als het te laat is. Doe dit niet.
Het bloeien der druiven Je ziet het niet, maar op deze foto is een immens seksfeest aan de gang. Eén grote druiven-gangbang. Op 18 mei zijn de wijnstokken gaan bloeien. En zoals wij allen weten is de bloei het voorspel van de voortplanting. Maar gelukkig zijn druiven zelfbestuivend dus binnen elk minibloempje vindt nu een stomende geslachtsdaad plaats. De meeldraden zijn de mannelijke geslachtsorganen en staan te popelen om hun stuifmeel uit te storten over het vrouwelijke geslachtsdeel van de bloem, een fier glanzend stampertje. Elk zuchtje wind en ieder passerend bijtje zorgen voor een klein stuifmeelorgasmetje. Na afloop, zoals dat wel vaker gaat als de passie is geluwd, verwelkt het bloempje en verdorren de meeldraden. De stamper daarentegen begint op te zwellen en te groeien. Die vruchtbeginseltjes veranderen in zaden, en een paar maanden later worden wij vader van honderdduizend mooie sappige druiven. Die wij dan in september afplukken om er wijn van te maken. Na al die moeite maken we daar niet zo maar wijn van, maar Liefdeswijn! Die we natuurlijk regelmatig zelf moeten proeven om te controleren of die aan onze hoge kwaliteitseisen voldoet. Gelukkig zijn wij niet de enigen die onze Liefdeswijn lekker vinden. Ook de jury’s van de Franse en Engelse wijnconcoursen hebben haar ontdekt: Château La Tulipe won de Zilveren medaille in de Bourgogne en Brons in London. En speciaal voor Vaderdag staat die Liefdeswijn deze week voor een vriendenprijs bij de Appie.
De Boulangerie Een paar honderd jaar geleden was Château La Tulipe, toen nog Château de la Garde, een gemengd bedrijf. Tachtig hectare graan, vee en wijn. De kasteelheer, zijn vrouw en kinderen plus knechts en dienstmeiden woonden allemaal in het kasteel. Het Château is intrinsiek nauwelijks veranderd. Dit is de deur naar de bakkerij, de Boulangerie. Al jarenlang staat het hoog op onze bucketlist om die in haar oorspronkelijke staat terug te brengen. De muren zwart beroet van een paar honderd jaar brood bakken, de ovens door vorige bewoners dichtgemetseld. De ruimte was al lang geleden opgegeven; te veel werk. Ook ik zag er vanaf. Vader had allerlei leuke afleidingen (wijn biologisch produceren, televisie maken en boeken tikken) en het lukte hem maar niet. Maar Zoon wel! De oorspronkelijke deur naar de vleugel van het kasteel die de wijnboerenzoon en zijn gade bewonen, was lang geleden dichtgemetseld met betonblokken van bijna een meter dik. Die werd opengebroken. Daarvoor moesten de draagstenen stevig gestut worden om te voorkomen dat de hele kasteelvleugel in elkaar zou flikkeren. Boven de ovens zat ooit een stenen boog, in de loop der eeuwen half ingestort. Steenhouwer Jean-Claude hakte voor ons een nieuwe ovenboog, hier nog op de vloer uitgestald en vanboven gefotografeerd. Een soort Lego met blokken van 200 kilo. Gelukkig tekende Jean-Claude er een gebruiksaanwijzing bij. Kasteeltimmerman Yoann en zijn broer Nolan timmerden een spaanplaten mal voor de ovenboog en slaagden erin de loodzware steenblokken op hun plek te hijsen. Deze week is onze Liefdeswijn t/m 20 juni in de bonus bij de Appie. Om daar aandacht voor te vragen hebben een aantal Albert Heijns hun winkel opgefleurd met een heuse wijnton uit de kelders van Château La Tulipe. Zo’n Albert Heijnzaak wordt daar een stuk gezelliger van en onderzoek heeft uitgewezen dat de filialen die zo’n Barrique hebben staan, meer wijn verkopen. Maar hoe komt zo’n ton daar? Dat begint in de uitgestrekte bossen van de Allier in Midden-Frankrijk, ‘Le Fôret Tronçais’. Eikenbomen die speciaal worden geselecteerd omdat zij recht de hemel ingroeien. Met een evenwichtig plantprogramma wordt er al decennia lang op toegezien dat de bossen niet kaal worden gekapt maar dat er altijd genoeg bomen groeien (en steeds meer). Als zo’n woudreus aan het eind van zijn levenscyclus is, wordt hij, zoals ze dat daar noemen, ‘geoogst’. De verrukkelijke lucht van vers gezaagd eikenhout is een van de lekkerste geuren die ik ken. Heerlijk… Van dat prachtige eikenhout maakt de tonnelier, de vatenmaker, nieuwe wijnvaten. Dat gaat gepaard met oorverdovende hamerslagen, verzengend vuur, gloeiend staal en sissend water. Ook wijnboerenzoon Klaas is dol op dat mystieke aroma van eikenhouten wijnvaten. Als begin van het jaar de nieuwe barriques worden afgeleverd, zijn onze winemaker Shipley en hij bijzonder in hun nopjes. Dat Klaas dol is op de geur van eikenhouten barriques is niet verwonderlijk. Hij groeide immers op tussen de wijnvaten. Vandaar ook dat Klaas, toen we samen de wijnkelder inspecteerden, plotseling als versteend bleef staan en zijn neus snuffelend als een jachthond in de lucht stak: ‘Pa, we hebben een probleem…’ ‘Wat dan?’ ‘Ik ruik een wijnlek!’ Geschrokken buigen Père & Fils zich over een barrique: een scheur zo groot dat het hele château erin leek te kunnen verdwijnen! We belden de tonnelier. “Jean-Claude! Un désastre! Onze Liefdeswijn lekt uit een barrique!’ ‘Niks aan de poot,’ zei Jean-Claude. ‘Controleer maar vast de overige vaten, dat eikenhout is dik genoeg. Dat kan makkelijk een barstje hier of daar hebben. Ik kom morgen wel even langs.’ Dat was een hele geruststelling en bovendien een uitstekend excuus om de wijn weer ‘ns door te proeven! Jean-Claude had helemaal gelijk. Het viel reuze mee. De wijn smaakte hemels en de stop kon weer op het vat. Na deze, zowel geestelijk als fysiek, zware arbeid konden Père & Fils de kelder uit, en de zon in voor een lichte wijnboerenlunch. Santé! Wijnboerenvader Ook wijnboeren hebben vaders. Ik kan me niet herinneren of ik mijn vader ooit iets voor vaderdag heb gegeven. Waarschijnlijk deden we er gewoon niet aan. Hij heeft mij daarentegen wel enorm veel gegeven. Toen hij een jaar of 60 was, en ik net 30, overleed hij aan een plotselinge hartstilstand. Een slag die ik maar heel moeizaam te boven kwam.
Een jaar na zijn dood vond ik een trui van hem. Ooit een keer geleend op een frisse avond. Ik rook eraan, en opeens rook ik mijn vader! Die trui had de geur van mijn vader. Mijn vader leefde dus nog een beetje! Die trui heb ik als een kostbare schat jarenlang bewaard. Vaak snoof ik er stiekem even aan. Dan zag ik hem voor me, waren we weer even bij elkaar. Op een dag was die trui weg. Tijdens een kastopruiming weggedaan door m’n toenmalige vrouw. Een verlies, maar geen ramp. Zomerlezen! Hoera! Deze maand is De druivenfluisteraar uitgekomen in een voordelige Vaderdageditie: €10.
Waar gaat het over? Janty is een anti-held. Zijn bestaan wordt gevuld door zijn eenzame werk in de wijngaard. Met een beschouwende blik vertaalt hij alles wat hij ziet, naar het leven tussen de druiven. Dankzij een bijzondere gave, sluit hij vriendschap met een truffelvarken en redt dat van de slager. Dit vormt het startschot voor een roadtrip waarin Janty en zijn varken, op de vlucht in een oude eend door Frankrijk en Italië, verzeild raken in bizarre situaties. Geholpen door Figaro-journaliste Leonie Fougard komt het tot een krachtmeting met de gevaarlijkste man van Italië. Geef je vader een stukje Frankrijk cadeau Al deze vier Frankrijkromans zijn in prijs verlaagd. De geluksvogel, De vrouwenslagerij, De vulkaan en nu dus ook De druivenfluisteraar: allemaal tien euro. Koop ze bij je lokale boekhandel! Gesigneerd exemplaren ici bij de SlurpShop. Toch weer sokken? Wil je vader dit jaar weer sokken? Ook dàt kan! Volg ons
Heb je wat te zeuren, te piepen of te knorren? Mail: slurp@tulipe.nl Gegevens aanpassen: ici. Afmelden: ici
Je krijgt de Slurp nieuwsbrief omdat je je hiervoor hebt opgegeven en/of klant van ons bent.
|