Allô allô, Wijntijger, bonjour! Slurpen en slapen. Dat kan binnenkort in de gloednieuwe achttiende eeuwse Bed & Breakfast van Château La Tulipe in Bordeaux!
De wijnboerenzoon en zijn gade openen een Bed & Breakfast in een dépendance van Château La Tulipe. Daar moeten dagelijks croissants, stokbrood en andere levensbehoeften uit het dorp gehaald worden, dus bood de wijnboerenminnares, in haar maagdelijke onschuld, als welkomstgeschenk haar Hollandse Renault Express aan. Geen Google maps, maar Michelin-routekaarten van papier en verse koffie en broodjes voor onderweg. De laadruimte gestuwadoord met B&B benodigheden, waaronder de kroonluchter van de wijnboerenoma. Een zelf gefabriekte koffiebekerhouder, een volgescheten voorruit en een halve gedeelde ‘pain aux raisins’ om Frankrijk alvast een beetje voor te proeven. De voyage kan een aanvang nemen! Na een uurtje of vier hotseknotsen, het rustgevende getinkel van oma's kroonluchter achterin, passeren we de grens met La Douce France en voegt het landschap zich naar de kleur van onze rammelbak. Een beetje wijnboer onderzoekt wat de concurrentie doet, dus hebben we een kamer geboekt in een B&B uit de zeventiende eeuw. Château de Fleury blijkt een overweldigend praalkasteel, maar de wijnboerenminnares heeft uitsluitend oog voor haar oude Schicht: ‘Mijn ouwe bakkie heeft ons toch maar mooi naar het hart van Normandië gebracht!’ glundert de trotse chauffeuse. Binnen wordt de wijnboer overmand door twijfel: zelf de trap naar de slaapkamer bestijgen of liever per draagstoel? Volgende dilemma: welke kamer wonen wij vannacht uit? De kasteelkeuken is zo indrukwekkend dat de telefoons van de wijnboer en zijn minnares roodgloeiend staan van het fotograferen. Het ontbijt wordt geserveerd in de personeelskeuken, maar anderzijds is dat ook wel weer terecht... ... want anders zou iedereen zijn snor maar gaan lopen opdraaien in de spiegeling van de koperen pannen in de kasteelkeuken.
Dorp der stilte Omdat een B&B geen diner serveert, zoeken we ons heil in het gehucht Lyons-la-Forêt. Honderden jaren lag dit Gallische dorpje vredig te soezen tussen het groen, totdat het in de late middeleeuwen, vanwege de ligging op de grens van Normandië en Frankrijk, een strategische plek wordt. Willem de Veroveraar, hertog van Normandië, bouwt er zijn kasteel, waarna er eeuwenlang om het bezit van het gehucht wordt gevochten tussen de hertogen van Normandië en de koningen van Frankrijk. Onderwijl wordt de streek rijk en welvarend dankzij textielfabrieken, glasblazerijen en bosbouw. Maar als in begin 1900 de industriële revolutie ontwaakt, daalt een diepe stilte over het dorp. En die stilte is nooit meer weggegaan. Er is geen zak te doen. Geen wonder dus, dat een ‘Boutique van smaken’ of een winkel in ‘Tijdloze decoratie’ er voor een habbekrats te koop is. Ook ‘Bar Restaurant du Commerce’ lijkt niet direct een zinderende locatie voor een sensueel culinair festijn. We kiezen voor de enige overgebleven restaurantmogelijkheid: Restaurant du Centre. Evenmin het epicentrum van bruisende gezeligheid. We worden niet teleurgesteld: nog nooit in ons leven hebben we zo belabberd gegeten. Maar verder geen kwaad woord. Voor mensen met een ‘Ik-vertrek-syndroom’ hier enkele kooptips: Als je er nog een paar duizend piek vanaf lult (en dat lukt je zeker) heb je voor nog geen zeventigduizend ballen een achttiende eeuwse vrijstaande villa, met eigen oprit, een mooie auto voor de deur en nog een extra huisje voor je schoonmoeder. Doe er zestigduizend piek bij en je hebt een beeldschoon boerderijtje met een joekel van een tuin en een romantisch balkenplafond. En voor nog geen twee ton woon je in een paleis met een wangverzakkend mooi interieur.
Renault au Château
Bij het krieken van de avond bereiken we, moe maar tevreden, ons Château. De Renault wordt ontdaan van haar Hollandse ballast. Gezellig onder één dak met de wijnboerenmobiel, kan de oude Schicht uitblazen van de meer dan duizend kilometer lange voyage. De wijngaard had zich door onze tijdelijke afwezigheid niet te neder laten slaan. Integendeel: ze had zich laten gaan in schaamteloze zelfexpressie. Overal aan de oude kromme stokken schoten uitlopers vol roze-groene blaadjes naar buiten. Frêle babybloemtrosjes richten zich naar het lentezonnetje. De wijngaard die wij ‘La Côte’ noemen, en waar onze beste wijnen vandaan komen, ziet helemaal roze en paars van de bloeiende wilde knoflook. Maar ik verzeker u dat je dat niet zult terugproeven in de wijn.
La Tulipe Bed & Breakfast
Op vijf minuten afstand van het château ligt het gehucht Asques. In slaperige schoonheid ligt het mooi te wezen aan de oever van de Dordogne. Aan het einde van een rijtje huisjes, aan de oever van de Dordogne, hebben de wijnboerenzoon en zijn gade hun ideale Bed & Breakfast gevonden. Een achttiende eeuwse patriciërswoning met vier zonnige kamers plus een ruim, lommerrijk terras boven het water van een van de mooiste rivieren van Frankrijk. ’s Ochtends geniet je op het terras boven het water van een heerlijk ontbijt met warme croissants en biologische producten, vers van de boer. (Het terras staat nog niet op deze foto, want de aannemer is momenteel nog druk palen aan het heien). Voilà, de jonge kasteelheer en zijn gade Meriam. Na haar opleiding Docent Horeca en Voeding snelde ze naar Frankrijk om zich bij haar geliefde te voegen. Daar ontvangt ze de gasten van Château La Tulipe, leidt hen rond en verwent ze met lekkere wijn. Elke ochtend maakt Meriam met liefde en aandacht een uitgebreid ontbijt in de keuken van de B&B. Slurpen en slapen Een verblijf op de Chateau B&B is inclusief rondleiding en wijnproeverij op Château La Tulipe. Maar attention, een rondleiding op Château La Tulipe is wel even wat anders dan de doorsnee ‘Wine trips’ die in de bordeauxstreek worden aangeboden (een gids met een microfoontje die je in ijltempo naar binnen en naar buiten jaagt en waarbij je niks te zien krijgt). Bij ons kom je gewoon op visite. Meriam neemt je mee naar de vatenkelder, in de plukkerszaal en in de wijnkelder. En als het meezit, slurpt de wijnboerzelf gezellig een glaasje mee.
Château La Tulipe Bed & Breakfast gaat op 19 mei open. Tot die tijd zijn we heel hard aan het werk: volg de voorbereidingen via ons instagram-account. Ook aan de site met alle informatie en foto's wordt nu nog gewerkt, maar cliquez ici voor reserveringsaanvragen.
Slurpen, slapen en lezen
Foto: Dineke Eling De druivenfluisteraar staat nu voor de vierde week in de Bestseller Top 60 en is verkrijgbaar in boekhandel en online.
En vergeet je moeder niet! Moederliefde staat nu in het Albert Heijnschap.
Alles, veel leesplezier en Hartelijk Santé!
|